#1. Queens of the Stone Age - ...Like Clockwork

Σύνοψη - Το άλμπουμ σε μία φράση:

Οι Queens of the Stone Age ξεπέρασαν τον εαυτό τους και έδωσαν ένα πολύπλευρα μουσικό και σφαιρικά καλλιτεχνικό δίσκο, που δανείζεται στοιχεία από διάφορα είδη μουσικής, χωρίς να χάσει επ' ουδενί τον heavy χαρακτήρα του. Για μένα είναι αναμφίβολα ο δίσκος της χρονιάς.

#2. Arctic Monkeys - AM

Σύνοψη - Το άλμπουμ σε μία φράση:

Το πιο μεστό και ώριμο άλμπουμ που θα μπορούσαν να βγάλουν χωρίς να απομακρυνθούν από τον party-sound προσανατολισμό που τους έχει αναδείξει σε ένα από τα πιο αγαπημένα  συγκροτήματα της γενιάς μας και σίγουρα το καλύτερο τους άλμπουμ μετά το ντεμπούτο τους, του 2006 έχει όλα όσα χρειάζεται για να φτάσει (σχεδόν) στην κορυφή της λίστας των κορυφαίων της χρονιάς.

#3. Mikal Cronin - MCII

Σύνοψη - Το άλμπουμ σε μία φράση:

Με ήχο που επανιδρύει ολόκληρο το είδος του indie pop rock, o Mikal Cronin. στο δεύτερο, ωριμότερο δίσκο του, ασχολείται με τις θεματικές της ενηλικίωσης, της δέσμευσης και των σχέσεων καθόλο τον κύκλο ζωής τους στην ηλικία των 20+, με τρόπο που εκφράζει όσο κανένα άλλο είδος τέχνης, τη δική μας γενιά, των Millennials.

#4. Primal Scream - More Light

Σύνοψη - Το άλμπουμ σε μία φράση:

Επειδή θα είναι ιεροσυλία να πω ότι πρόκειται για το καλύτερο άλμπουμ της πορείας τους και μόνο ο χρόνος θα δείξει αν θα αποκτήσει την κλασικότητα του Screamadelica, θα αρκεστώ στο ότι είναι μια μαθηματικά ιδανική ισορροπία μεταξύ των γούστων και των επιρροών των Primal Scream και μια άψογη προσπάθεια εκσυγχρονισμού της μουσικής τους.

#5. Thee Oh Sees - Floating Coffin

Σύνοψη - Το άλμπουμ σε μία -περίπου- φράση:

Στην εμπορική καλλιτεχνική παραγωγή υπάρχουν δύο σχολές, που εφαρμόζονται σε όλες τις εκφάνσεις της: η σχολή Ταραντίνο -περιμένω χρόνια για να διαμορφώσω την τέλεια ιδέα σε μια καλή ταινία & προσέχω το resume μου- και η σχολή Γούντυ Άλλεν -βγάζω κάτι κάθε χρόνο, δε σταματώ να εκθέτω όλες τις δημιουργίες μου στο κοινό, κάποια έργα θα βγουν καλά, άλλα μέτρια και άλλα δεν θα αρέσουν καθόλου- . Οι The Oh Sees ανήκουν στην τελευταία σχολή και φέτος ήταν από τις πολύ καλές χρονιές.

#6. The National - Trouble Will Find Me

Σύνοψη - Το άλμπουμ σε μία φράση:

Ένα από τα καλύτερα indie rock συγκροτήματα όλων των εποχών στην καλύτερη στιγμή της πλούσιας πορείας του, πλαισιώνει με ευφυείς, κοφτερούς και αυτοαναφορικούς στίχους, αξιομνημόνετα μελωδικά κομμάτια.

#7. Daft Punk - Random Access Memories

Σύνοψη - Το άλμπουμ σε μία φράση:

Το act που μας έμαθε πόσο κακός σύμβουλος είναι οι ταμπέλες, όταν έχουμε να κάνουμε με ποιοτική μουσική, επιστρέφει με ένα δίσκο που διαθέτει τα πάντα -από υπαρξιστικά διλήμματα ως πιασάρικα pop rock riffs και μαζικά ραδιοφωνικά σουπερ χιτς- και μας χαρίζει 74 λεπτά αγνής μουσικότητας .

#8. Deerhunter - Monomania

Σύνοψη - Το άλμπουμ σε μία φράση:

Ιδιότυπο garage rock με πειραματικά αλλά και vintage στοιχεία, μυστηριακό στίχο και μια στρεβλωμένη από πανκ ρυθμούς, ποπ αισθητική που διαπερνά κλιμακωτά όλα τα τραγούδια, από τα πιο θορυβώδη ως τα πιο ρυθμικά.

#9. Vista Chino - Peace

Σύνοψη - Το άλμπουμ σε μία φράση: 

Κρατώντας αναλλοίωτο τον trademark ήχο τους, η συνέχεια του act Kyuss Lives! μας έδωσε το 2013 ένα δίσκο, ο οποίος ξεχωρίζει από τη μάζα των stoner συγκροτημάτων εκεί έξω για τη σκληράδα των riffs, στιβαρά rhythm sections και αξιομνημόνευτα σόλο επενδεδυμένα με τη χαρακτηριστική φωνή του Garcia.

#10. Bad Religion - True North

Σύνοψη - Το άλμπουμ σε μία φράση: 

Ποιος είπε ότι πρέπει να καινοτομεί κανείς για να δημιουργήσει αριστουργήματα;  

#11. My Bloody Valentine - M B V

Σύνοψη - Το άλμπουμ σε μία φράση: 

Άλμπουμ βγαλμένο από την εποχή των κύκνειων ασμάτων των Shoegazers (αρχές του 1990),  περιλαμβάνει όλα τα στοιχεία που βρίσκονταν στο check list μιας νέας γενιάς από post-rockers που γνώρισε το είδος εκτός εποχής κι εν μέσω ενός ιδιότυπου revival, και δικαιολογεί την 20ετή αναμονή των παλιών fans.

#12. CHVRCHES - The Bones of What You Believe

Σύνοψη - Το άλμπουμ σε μία φράση: 

Με αρκετά hits στο track list, εξελιγμένο και στρωματοποιημένο ηλεκτρονικό ήχο και ενδοσκοπικό περιεχόμενο, το ντεμπούτο των CHVRCHES συνδέει δυο έννοιες -μέχρι τώρα- αντίθετες: σοβαρό synth-pop.

#13. Turin Brakes - We Were Here

Σύνοψη - Το άλμπουμ σε μία φράση: 

Μελωδικό βρετανικό indie rock, που αποφεύγει σε πολύ μεγάλο βαθμό τα -στιχουργικά και μελωδικά- κλισέ του είδους και με έμφαση στον κιθαριστικό ήχο, αναπαράγει παραστάσεις της καθημερινότητας σε έναν ονειρώδη ρυθμό.

#14. David Bowie - The Next Day

Σύνοψη - Το άλμπουμ σε μία φράση: 

Πώς να συνοψίσεις ένα άλμπουμ του David Bowie σε μια φράση; Θα κάνω ότι μπορώ:

Ιδιαίτερη «bowie-ική» αισθητική και οπτική του χρόνου, μέσα από το πρίσμα του οποίου εμφανίζονται συναισθήματα, ιδέες, εμπειρίες και ανθρώπινες σχέσεις για να συνδυαστούν με την υψηλών -όπως πάντα- προδιαγραφών φουτουριστική παραγωγή και να δημιουργήσουν έναν εξαιρετικό 24ο δίσκο για τον David Bowie.

#15. Bastille - Bad Blood

Σύνοψη - Το άλμπουμ σε μία φράση: 

Ο σχετικά υπερβολικός σε σχήματα λόγου στίχος δε δημιουργεί εμπόδιο στην απόλαυση του πιο ευχάριστου και ραδιοφωνικού ποπ δίσκου της χρονιάς, ο οποίος χειρίζεται θέματα όπως η ζωή και ο θάνατος, η ανθρώπινη φύση, οι κοινωνικές και διαπροσωπικές σχέσεις, όχι με ελαφρότητα, αλλά με μια αποκαλυπτική, ίσως και βιβλική σοβαρότητα, επενδυμένη με ευκολομνημόνευτες μελωδίες και σύγχρονη παραγωγή.

#16. Of Montreal - Lousy with Sylvianbriar

Σύνοψη - Το άλμπουμ σε μία φράση: 

Με τις επιρροές από το '60s pop/rock πιο εμφανείς από ποτέ και ενισχυμένες από τη ρετρό μέθοδο ηχογράφησης που χρησιμοποιήθηκε, ο Kevin Barnes και η παρέα του προσφέρουν ένα άλμπουμ που ξεχωρίζει από την εκτεταμένη δισκογραφία τους για τη λυρικότητα και την περιγραφικότητα των στίχων, τη διαρκή εναλλαγή ενέργειας και μελωδικότητας και κυρίως για τη συνέπεια με την οποία μεταφέρει το κλίμα μιας εντελώς διαφορετικής εποχής.

#17. Kavinsky - OutRun

Σύνοψη - Το άλμπουμ σε μία φράση: 

Ένα ενδιαφέρον concept album, που στον πυρήνα του φλερτάρει με διάφορες πτυχές της σύγχρονης ποπ κουλτούρας (80s retrospective, zombie mania), προσομοιώνει την εμπειρία του vintage video game, για να παρέχει χωρίς επιτηδευμένο στίχο και βαθιά νοήματα, 44 λεπτά αγνής διασκέδασης. 

#18. Suede - Bloodsports

Σύνοψη - Το άλμπουμ σε μία φράση: 

Οικείος alternative ήχος -παρότι λίγο αποστασιοποιημένος από τις Brit Pop καταβολές του-,  παραστατικοί/αυτοαναφορικοί (;) στίχοι, συνθέτουν κομμάτια που σε σημεία απογειώνονται από την ερμηνεία του Brett Anderson για να σηματοδοτήσουν την επιτυχία ενός, από τη φύση του τολμηρού, comeback εγχειρήματος.

#19. Vampire Weekend - Modern Vampires of the City

 

Σύνοψη - Το άλμπουμ σε μία φράση: 

Έξυπνος και σε σημεία βαθυστόχαστος στίχος, ντυμένος με μελωδίες, στη βάση τους πιασάρικες και ποπ, μα ικανές να εμφυσήσουν μια μελαγχολία, παραδόξως ευχάριστη σαν αυτή της νοσταλγίας για τη μυρωδιά της βροχής πάνω στο νωπό χώμα φθινοπωρινά απογεύματα Κυριακής.

#20. Nick Cave and the Bad Seeds - Push The Sky Away

Σύνοψη - Το άλμπουμ σε μία φράση: 

Ο αργός ρυθμός και ο μινιμαλιστικός ήχος συναντούν το βιωματικό, λυρικό και παρόλα αυτά μεστό στίχο, δημιουργώντας ένα ανά στιγμές ανατριχιαστικό και γεμάτο εικόνες ποιητικό λεύκωμα που εμπλουτίζεται με λεπτούς, μεταλλικούς κιθαριστικούς ήχους, υπόκωφα κρουστά και την trademark φωνή του Nick Cave.