#01. The War On Drugs - Lost in the Dream

Λίγα λόγια για το άλμπουμ...

Φέτος, η επιλογή του Νο. 1 ήταν εύκολη. Η εισαγωγή του Under the Pressure είναι ο ήχος του 2014, για μένα και ο δίσκος από το πρώτο ως το τελευταίο κομμάτι είναι instant classic. Στις 20 αυτές μέρες, είναι η πρώτη φορά που φτιάχνω διπλό εξώφυλλο. Θέλησα να δείξω τη διπλή διάσταση του να "χάνεται κανείς στο όνειρο", παραλληλίζοντας με τις εκφάνσεις του ήχου και των στίχων του άλμπουμ.

#02. Röyksopp - The Inevitable End

Λίγα λόγια για το άλμπουμ...

Μέσα από την εξερεύνηση σκοτεινών και -σε ορισμένα κομμάτια- καυστικών μοτίβων στο στίχο, το Inevitable End μάλλον είχε σαν στόχο να μας φέρει, σαν ακροατές, ενώπιον μιας εκδοχής του δυστοπικού μέλλοντος χωρίς τους Röyksopp. Πέρα από το Monument, που πιθανότατα είναι το τραγούδι της χρονιάς, υπάρχουν άλλα, τούλαχιστον δέκα, φτιαγμένα για repeat.

#03. Cloud Nothings - Here and Nowhere Else

Λίγα λόγια για το άλμπουμ...

Αισθάνομαι ότι ο χαρακτηρισμός "emo revival" αδικεί τόσο το άλμπουμ όσο και τους Cloud Nothings σαν μπάντα. Ωριμότερο, αλλά πιστό στις punk καταβολές του, το Here and Nowhere Else καταπιάνεται με θέματα όπως η ενηλικίωση και η ανακάλυψη του εαυτού σου. Μου αρέσει να σκέφτομαι το φετινό τους άλμπουμ ως τη φυσική συνέχεια του Attack On Memory, το οποίο ακούω πολύ συχνά ακόμα. Ξεχωρίζω τους Cloud Nothings από τα υπόλοιπα Garage Rock συγκροτήματα της γενιάς τους για τη δυνατότητα να δημιουργούν "μελωδικό θόρυβο".

#04. Strand of Oaks - Heal

Λίγα λόγια για το άλμπουμ...

Ακόμα ένας καλλιτέχνης που "γνώρισα" μέσα στο 2014. Το άλμπουμ ήταν ένας από τους λόγους, που αποφάσισα να κινηθώ προς αυτή την κατεύθυνση όσον αφορά στο θέμα για φέτος. Η απλότητα της έκφρασης, που σε κάνει να ταυτίζεσαι, η φωνή του Showalter και ο στίχος αποτελούν την επιτομή του "Back to Basics". Μερικά από τα καλύτερα κομμάτια της χρονιάς, έχω την εντύπωση ότι βρίσκονται σε αυτό το άλμπουμ. 

#05. The Men - Tomorrow's Hits

Λίγα λόγια για το άλμπουμ...

Ομολογώ την αμαρτία μου. Άκουσα "The Men" εμπεριστατωμένα. για πρώτη φορά φέτος. Έβγαλαν ένα άλμπουμ που με κέρδισε από το ... εξώφυλλο και με "ανάγκασαν" να ανατρέξω σε ολόκληρη την ως τώρα δισκογραφία τους. Το Tomorrow's Hits σαν τίτλος εκφράζει μια ειρωνεία, θυμίζοντας "Back to the Future". Mιλάει για hits του αύριο, δανειζόμενο στοιχεία από το χθες.

#06. Jamie T - Carry On The Grudge

 

Λίγα λόγια για το άλμπουμ...

Εφτά-οχτώ χρόνια μετά την εποχή του Sheila και μετά από μια πενταετία χωρίς LP, ο Jamie T επέστρεψε με ένα δίσκο που γνωρίζει, γουστάρει και ενίοτε αναπαράγει τα βίτσια και την κοινωνική κριτική του ποπ 2014. Βρήκε το δρόμο του προς το playlist του mp3 μου στις αρχές Οκτώβρη και όσο περνάει ο καιρός το ακούω όλο και πιο πολύ.

#07. The Black Keys - Turn Blue

Λίγα λόγια για το άλμπουμ...

Το El Camino, τρία ακριβώς χρόνια μετά την κυκλοφορία του, έχει αγγίξει μυθικά  στάνταρ (ΟΚ, μια μικρή υπερβολή) στο mind set μου. Βλέποντας το Turn Blue να υποτιμάται από μεγάλη μερίδα του κοινού και τη λέρα που λέγεται χιπστερoκριτικοί (βλ. Pitchfork), εξοργίζομαι. Είναι εξαιρετικό άλμπουμ, με πολλά "highs" και ελάχιστα lows, τα οποία βέβαια του στοιχίζουν σε συνολική εικόνα. Black Keys είναι αυτοί, βλέπετε, κι οι απαιτήσεις βρίσκονται στο ταβάνι.

#08. Spoon - They Want My Soul

Λίγα λόγια για το άλμπουμ...

Ένας δίσκος που δεν παρεκκλίνει ούτε στο χιλιοστό από την ουσία της μουσικής των Spoon, βρίσκει τρόπους να γίνεται ενδιαφέρων μέσα από συνδυασμούς διάφορων και διαφορετικών ήχων. Άλλωστε, η ταυτότητά τους είναι συνυφασμένη με τον πειραματισμό στη μουσική ποικιλία. Μεγάλο κόλλημα οι στίχοι και τροφή για σκέψη.

#09. Cymbals Eat Guitars - Lose

Λίγα λόγια για το άλμπουμ...

H ρετρό, experimental αισθητική με τον αφαιρετικό και εμφανώς αυτοαναφορικό στίχο περισσότερο γοητεύει παρά κουράζει. Με ψυχεδελικά σόλο και αναφορές στην κουλτούρα των mods/rockers και των skins, το Lose είναι ένα από τα άλμπουμ που άκουσα περισσότερο το φθινόπωρο που μας πέρασε.

#10. Temples - Sun Structures

Λίγα λόγια για το άλμπουμ...

Με ήχο βγαλμένο από την εποχή της ψυχεδέλειας (μέσα δεκαετίας 1960), το ντεμπούτο των Temples προσέλκυσε το ενδιαφέρον μου από το πρώτο κιόλας δευτερόλεπτο. Ανυπομονώ για τη συνέχεια, όπου -φαντάζομαι- θα προστεθούν στο μείγμα της μουσικής τους και νέα, πιο "δικά τους" στοιχεία.

#11. Jack White - Lazaretto

Λίγα λόγια για το άλμπουμ...

O Jack White επιστρέφει με ένα ακόμη tribute στις επιρροές του και στη μουσική ιστορία των νότιων πολιτειών, ενώ προλαβαίνει μέσα σε έντεκα κομμάτια να ασκήσει δριμεία κριτική σε βάρος ολόκληρης της κοινωνίας που τον περιβάλλει. Το άκουσα πολύ το πρώτο μισό του '14, αλλά "ξέφτισε" γρηγορότερα από ό,τι περίμενα. Γι'αυτό και το αφήνω -οριακά- εκτός δεκάδας.

#12. Foo Fighters - Sonic Highways

Λίγα λόγια για το άλμπουμ...

Όταν για πρώτη φορά, στα μέσα του Οκτώβρη άκουσα το Something From Nothing, ενθουσιάστηκα στην αναμονή για το καινούργιο άλμπουμ. Η ιδέα είναι απλή: 8 κομμάτια, 8 πόλεις, 8 στούντιο, 8 ήχοι της Αμερικής. Το Sonic Highways είναι ένα οπτικοακουστικό αριστούργημα και σαν τέτοιο πρέπει να λογίζεται, όχι σαν απλώς σαν ένα ακόμα άλμπουμ. Η εμπειρία του είναι ελλιπής χωρίς την τηλεοπτική σειρά ντοκιμαντέρ.

#13. Future Islands - Singles

Λίγα λόγια για το άλμπουμ...

Μέχρι πριν 1-2 χρόνια, η electro pop ήταν για εμένα μια εντελώς ανεξερεύνητη περιοχή. Τελευταία, έχοντας δει το είδος με διαφορετικό μάτι, άρχισα να εκτιμώ, εκτός από το ανεβαστικό του vibe και την καλλιτεχνική του αξία. Το "Singles" ξεχειλίζει από ευήκοες, radio-friendly καλλιτεχνικές δημιουργίες, οι οποίες επενδύονται με όμορφες εικόνες που ενίοτε σε ανησυχούν.

#14. The Hold Steady - Teeth Dreams

Λίγα λόγια για το άλμπουμ...

Ένα ροκ άλμπουμ που ξεχώρισα φέτος, όχι για τον πρωτοποριακό του στίχο ή τις στιλιστικές καινοτομίες, αλλά για την αυθεντικότητα και τη συνέπεια στο είδος μουσικής που υπηρετεί. Ελαφρώς vintage ήχος, που αναδεικνύει τα πιασάρικα riffάκια και τα ρυθμικό drum beat για να τονίσει αναφορές στο περιθώριο της σύγχρονης αστικής ζωής.

#15. The Afghan Whigs - Do to the Beast

Λίγα λόγια για το άλμπουμ...

Είναι δύσκολο κανείς να πραγματοποιεί τομές, αντί να συνεχίζει τη διαγεγραμμένη πορεία του. Μια μουσική τομή επιτυγχάνουν οι Afghan Whigs σε αυτό το δίσκο (δεκαέξι χρόνια μετά τον τελευταίο τους) και μας υποβάλλουν, αρκετά συχνά, στους ίδιους προβληματισμούς, αλλά από νέα σκοπιά.

#16. Wye Oak - Shriek

Λίγα λόγια για το άλμπουμ...

Όνειρα που γίνονται εφιάλτες και το αντίθετο. Καφκικά δοσμένοι εφιάλτες, που εκφράζονται μοναδικά από τη φωνή της Jenn Wasner και δεν αργούν να δώσουν τη θέση τους σε όμορφες αναμνήσεις με εικόνες ζωής και καθημερινής επαφής. Εξαιρετικό άλμπουμ, ιδανικός σύντροφος σε στιγμές μοναξιάς και αυτοκριτικής, με έναν πολύ ενδιαφέροντα, υποθάλπτοντα κοινωνικό σχολιασμό.

#17. Ryan Adams - Ryan Adams

Λίγα λόγια για το άλμπουμ...

Σαν πιστό fanboy της New Age Americana, στο νούμερο 17 βάζω τον πιο τίμιο εκπρόσωπό της και ένα άλμπουμ, που μπορεί να μην είναι το κορυφαίο του, αλλά αποδίδει καρπούς από το πρώτο κιόλας άκουσμα του πρώτου τραγουδιού.

#18. TV on the Radio - Seeds

Λίγα λόγια για το άλμπουμ...

Μπήκε στη λίστα σχεδόν τελευταία στιγμή, κι ενώ εκείνη είχε ήδη αρχίσει να παίρνει μορφή. Αρτίστικο και την ίδια στιγμή διασκεδαστικό, το Seeds επί 52 λεπτά κατορθώνει και καλλιεργεί ενέργεια, ξεσήκωμα, σκέψη, ακόμα και προβληματισμό.

#19. Ben Howard - I Forget Where We Were

Λίγα λόγια για το άλμπουμ...

Άλμπουμ σαν το "I Forget Where We Were" είναι τα αγαπημένα μου. Αναδεικνύουν, όπως διάβασα κάπου, τη σκοτεινή πλευρά της ποπ. Μερικές απλές συνθέσεις μαζί με επιβλητικά, αλλά listener-friendly φωνητικά έρχονται για να συνδυαστούν με στίχους που σχηματίζουν μια άψογη ισορροπία μεταξύ του "εγώ" και του "εκεί έξω".

#20. Interpol - El Pintor

Φέτος, κοντά στο πνεύμα του θέματος "Επιστροφή στα βασικά", αντί για εξώφυλλα δίσκων, θα ανεβάζω μια οπτικοποίηση του εξωφύλλου με βάση την εντύπωση που μου έχει αφήσει το άλμπουμ.

για το άλμπουμ...

Χωρίς παρέκκλιση από τον αισθητικό και στιλιστικό προσανατολισμό των προκατόχων του, το El Pintor κεντράρει σε γνώριμες ενδοσκοπικές θεματικές και βρίσκει το δρόμο του προς τα δικά μου all-time favourites.