15 Σεπτεμβρίου 2011

Κριτική για τον ένατο δίσκο του Lenny Kravitz "Black and White America"

Ο Γιάννης Καραμπάτσος γράφει για το νέο δίσκο του αγαπημένου του ελληνικού κοινού, Lenny Kravitz.
"Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είχε όραμα". Με αυτό το στίχο αρχίζει το ομώνυμο τραγούδι του ένατου δίσκου του, "Black and White America" o Λέννυ Κράβιτζ.
 Σαφώς και είναι εμφανές το μήνυμα που θέλει να περάσει, τόσο με τους στίχους των κομματιών του όσο και με το εξώφυλλο που επέλεξε να βάλει στο δίσκο του. Μια φωτογραφία που απεικονίζει το Λέννυ πιτσιρικά με το σήμα και τη λέξη "Peace" ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του.

Το όραμα του Λέννυ δεν είναι άλλο από την εξάλειψη του ρατσισμού και την κατάργηση του ταμπού της διχρωμίας στην Αμερική. Έζησε το ρατσισμό, αντιμετώπισε το ρατσισμό και έμαθε να ζει με αυτόν. Και τι έκανε γι΄ αυτό; Αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα φυσικά. Απομονώθηκε για ενάμιση χρόνο στις Μπαχάμες και μας χάρισε αυτό τον δίσκο. Από τα πρώτα κιόλας τραγούδια του δίσκου, διαφαίνεται ο "παλιός καλός" Λέννυ. Καθαρός Funk rock ήχος με στοιχεία jazz. Επαναλαμβανόμενα riffs τα οποία σου μένουν και πλήκτρα βγαλμένα από τη δεκαετία του '70 είναι μερικά από τα στοιχεία που εύκολα μπορεί να διακρίνει κανείς από τα πρώτα κίολας τραγούδια του δίσκου.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο Λέννυ εκτός από παραγωγός του δίσκου του, βρίσκεται και πίσω από όλα τα όργανα παρέα με τον Craig Ross ο οποίος εδώ και χρόνια τον συνοδεύει στην κιθάρα. Δύο άλλοι καλλιτέχνες που προέρχονται από το χώρο της χιπ-χοπ, θέλησαν να προσδώσουν ένα ξεχωριστό χρώμα και ύφος στον δίσκο τραγουδώντας μαζί του δύο ντουέτα. Ο ένας είναι ο Jay-Z με τον οποίο έχει ξανασυνεργαστεί στο παρελθόν, και ο άλλος είναι ο Drake στα αντίστοιχα τραγούδια "Boongie Drop" και "Sunflower". Mε ένα πάντρεμα στοιχείων και ειδών μουσικής όπως funk rock, soul, blues, jazz, hip-hop, ακόμα και disco, το "Black and White America" αναμφισβήτητα αποτελεί το πιο πειραματικό άλμπουμ του Λέννυ Κράβιτζ μέχρι σήμερα.

Ο συνδυασμός όλων αυτών των ειδών μουσικής από κάποιον άλλον εκτός του Λέννυ πιθανότατα να οδηγούσαν σε αποτυχία. Το άλμπουμ το διακατέχει ένας γνώριμος ενθουσιασμός και μια ενεργητικότητα που σε κρατάει από το πρώτο εώς και το τελευταίο κομμάτι. Με το που άκουσα το δίσκο, έπιασα τον εαυτό μου να μουρμουρίζει το Looking Back On Love σε άκυρη στιγμή. Αυτό για μένα σημαίνει κάτι. Περιγράφοντας με μια πρόταση αυτό που άκουσα: Τα τρία χρόνια αναμονής γι' αυτό τον δίσκο πραγματικά άξιζαν με το παραπάνω!