Το μακρινό πια Enema of the State (1999) έβαλε τις βάσεις για ένα re-invention του είδους στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, δέκα χρόνια μετά την τεράστια εμπορική επιτυχία των Offspring και των Green Day. Από εκείνο το άλμπουμ και μετά, το συγκρότημα από τη Νότια Καλιφόρνια σε κάθε δίσκο που έβγαζε ωρίμαζε τόσο τον ήχο του, όσο και το περιεχόμενο των στίχων του.
Και φτάνουμε στο σήμερα, στο πολυαναμενόμενο Neighborhoods, το οποίο έρχεται 8 χρόνια μετά το Blink 182 και έξι χρόνια μετά την προσωρινή διάλυση των Blink. Το άλμπουμ ξεκινάει με το Ghost On the Dancefloor, το οποίο μας μυεί κατευθείαν στο πνεύμα του δίσκου. Ενός δίσκου που διαπραγματεύεται θέματα όπως οι εσωτερικές αναζητήσεις, η απομόνωση, η σύγχυση και ο θάνατος, "ντυμένα" με κλασικούς SoCal ήχους και riffs. Επιδέξια παραγωγή, την οποία έχει επιμεληθεί μόνο του το συγκρότημα, synthesizers όπως και στο προηγούμενο άλμπουμ και μελαγχολικές μελωδίες συνθέτουν ένα αυτοβιογραφικό άλμπουμ με "σκοτεινούς" στίχους. Τα 49 λεπτά του Deluxe Edition του Neighborhoods, είναι μια ευκαιρία για το συγκρότημα να ξεπεράσει τα προβλήματα που αντιμετώπισε την τελευταία εξαετία, προβλήματα που θα έφερναν άλλα συγκροτήματα στην οριστική διάλυση.
Σε γενικές γραμμές, το Neighborhoods είναι ένα πολύ καλό άλμπουμ, αν και μάλλον του λείπει η σπίθα που έκανε τους Blink 182 ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα γκρουπς της προηγούμενης δεκαετίας.
