Τα εύληπτα κιθαριστικά riffs, τα ευχάριστα
φωνητικά και η vintage garage-rock αισθητική
κάνουν το self titled,
δεύτερο άλμπουμ του King Tuff αρκετά διασκεδαστικό δίσκο. Μπορεί να λείπουν τα χιτς, αλλά
το συνολικό αποτέλεσμα είναι γεμάτο ρυθμό και ενέργεια.
Τα άλμπουμ που δεν χρειάζεται να καταναλώσεις ιδιαίτερη φαιά
ουσία για να εντρυφήσεις, μου άρεσαν πάντα. Σου επιτρέπουν να τα ακούς ανά πάσα
στιγμή και να σε συνοδεύουν σε άλλες δραστηριότητες της καθημερινότητάς σου, με
αποτέλεσμα στο τέλος να γίνονται μέρος της. Ένα τέτοιο άλμπουμ είναι και το
φετινό του King Tuff.
Δεν θα μπορούσε βέβαια ούτε αυτό το άλμπουμ, ούτε και τα
υπόλοιπα του είδους, παρόλη τη διασκέδαση που μου χάρισε και τη συντροφιά που
μου κράτησε, να βρίσκεται πιο ψηλά σε αυτή εδώ τη λίστα. Το νούμερο 16, όπου κατέληξε, ήταν το ταβάνι του, αφού πάντα στο τέλος της ημέρας ξεχωρίζουμε ως
κορυφαία όχι τα άλμπουμ που απλώς μας τράβηξαν την προσοχή, αλλά εκείνα που άγγιξαν περισσότερο τον
εσωτερικό μας κόσμο.
Υ. Γ. : Respect στη δισκογραφική για το Online full album stream: http://youtu.be/L9SRvBQaHPQ
The story so far:
17. Green Day - DOS!
18. Soundgarden - King Animal
19. The Raveonettes - Observator
20. Rush - Clockwork Angels
