Ένα καθαρά πολιτικό άλμπουμ έχει λείψει από τη mainstream μουσική παραγωγή
των τελευταίων χρόνων. Ο Bruce
Springsteen είναι ο πιο κατάλληλος καλλιτέχνης για να φτιάξει ένα
άλμπουμ για την παγκόσμια οικονομική ύφεση που καταβάλλει αγορές και πολίτες.
Πρόκειται για ένα άλμπουμ διαμαρτυρίας στο πολιτικό και
κυρίως στο οικονομικό σύστημα, στο οποίο μεν λείπει αφενός το αίμα που βράζει
ενός νέου – εκφραστή των κινημάτων σαν το Occupy Wall Street, αφετέρου ο βετεράνος Springsteen αποδεικνύει πως ακόμα
το’χει. Θα μου πεις τι διαμαρτυρία μπορεί να κάνει ένας καλλιτέχνης που
στηρίζει απευθείας τον Πρόεδρο της Αμερικής στην εκστρατεία επανεκλογής του…
Είναι και αυτό ένα εύλογο επιχείρημα, αλλά όχι μουσικό.
Γιατί μουσικά, ο Springsteen μας
προσέφερε ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς. Με την απαραίτητη και συνηθισμένη πια,
σκληράδα του, με τη χαρακτηριστική του φωνή, τις 70s-like κιθάρες και γενικά ενορχηστρώσεις να εναρμονίζονται άψογα,
ώστε να εξυπηρετήσουν το σκοπό του άλμπουμ: να κινητοποιήσουν τον ακροατή να
καταλάβει τι συμβαίνει και τι αλλάζει γύρω του.
The story so far:
11. Grizzly Bear - Shields
12. Baroness – Yellow & Green
13. The Hives
– Lex Hives
14. Nada Surf – The Stars are indifferent to astronomy
15. Ty Segall Band – Slaughterhouse
16. King Tuff – King Tuff
14. Nada Surf – The Stars are indifferent to astronomy
15. Ty Segall Band – Slaughterhouse
16. King Tuff – King Tuff
17. Green Day
– DOS!
18. Soundgarden – King Animal
19. Raveonettes – Observator
20.
Rush – Clockwork Angels
