Άλλο ένα ιδιόρρυθμο κομμάτι στο ετερόκλητο φετινό παζλ που αποτελεί τη λίστα των αγαπημένων μου δίσκων για τη χρονιά.
Εδώ, η υπερβολικά ίσως chill out για τα γούστα μου νότες δεν με αποθάρρυναν από το να
περάσω αρκετές ώρες του φετινού, μεταβατικού μου φθινοπώρου ακούγοντας το
άλμπουμ.
Πρόκειται για έναν δίσκο που με κέρδισε αμέσως μόλις ξεπέρασα τις αντικειμενικές δυσκολίες του ενίοτε δύσπεπτου, για το mainstream αφτί μου, ήχου. Μελωδικό άλμπουμ , με τα ψυχεδελικά του στοιχεία σε βαθμό όχι απλά ανεκτό αλλά σχεδόν ονειρικό. Καμία σχέση με far-fetched για το γούστο μου, απόπειρες τύπου Swans ή Bon Iver.
Η ιδανική ισορροπία μελωδικού και κατανοητού με alternative και indie ήταν εκείνη που έφερε το τελευταίο άλμπουμ των Grizzly Bear μια ανάσα από το top 10 μου, παρόλο που σαν συνολική προσπάθεια ήταν κατώτερη από τις προηγούμενες τους προσπάθειες.
The story so far:
12. Baroness – Yellow & Green
13. The Hives
– Lex Hives14. Nada Surf – The Stars are indifferent to astronomy
15. Ty Segall Band – Slaughterhouse
16. King Tuff – King Tuff
17. Green Day
– DOS!
18. Soundgarden – King Animal
19. Raveonettes – Observator
20.
Rush – Clockwork Angels
