Τι κοινό μπορεί να έχει μια χώρα όπως η Ολλανδία, η αμερικάνικη folk-rock μουσική και η Indie αισθητική;Για τους περισσότερους ίσως καμία, για εμάς τους λίγους όμως, τον Blaudzun. Κατά κόσμο Johannes Sigmund που υπογράφει το Heavy Flowers.
Ο Blaudzun μετράει είδη πέντε χρόνια στην μουσική βιομηχανία της Ευρώπης και έχει κάνει αίσθηση με τους προηγούμενους δύο δίσκους του, το ομώνυμο Blaudzun(2007) και το Seadrift Soundmachine(2010).
Στο Heavy Flowers που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες, ο Blaudzun, η εμπορικότητα της μουσικής του όπως εμφανιζόταν στους δύο πρώτους δίσκους του και ειδικότερα στο Seadrift Soundmachine, έχει δώσει την θέση της στην ανάγκη για την δημιουργία πιο ποιοτικής μουσικής. Ναι μεν υπάρχει η Indie αισθητική αλλά είναι τόσο περίτεχνα συνδυασμένη με την folk μουσική, που το αποτέλεσμα είναι άκρως εντυπωσιακό.
Το Heavy Flowers αποτελείται από τρία μέρη. Το πρώτο μέρος ξεκινάει κάπως υποτονικά με τα flame on my mind, elephants και heavy flowers με αμιγείς folk-rock ρυθμούς η συνέχεια είναι μαγευτική. Το le chant des cigales, με δύο λεπτά διάρκεια, λειτουργεί σαν σύνδεσμος για το δεύτερο μέρος του δίσκου. Τραγούδια όπως το we both know, να θυμίζουν Styx και το boat on the river, το who took the wheel με εμφανείς επιρροές από P.J Harvey, να ανεβάζουν το tempo. Το τρίτο μέρος του δίσκου έρχεται με το πέρας των είκοσι δευτερολέπτων του le chant des vagues, όπου επιστρέφει πάλι στα αρχικά folk-rock μονοπάτια κλείνοντας έτσι τον μουσικό κύκλο του δίσκου.
Επειδή δεν μου αρέσει να αποπροσανατολίζω τους αναγνώστες, θα ήθελα να τονίσω σε αυτό το σημείο πως η μουσική του Blaudzun, δεν είναι εύκολη για κάποιον να την ακολουθήσει. Μου πήρε λίγο χρόνο να εγκλιματιστώ στο στυλ και τον τρόπο που έχει δομήσει το track list του δίσκου, όπως είχε γίνει ακούγοντας για πρώτη φορά τους Arcade Fire και τους 16 horsepower.
Το Heavy Flowers, δεν είναι ο δίσκος που θα σας ξεσηκώσει ή που θα σας μείνει αξέχαστος. Απλά είναι ένα ευχάριστο σαραντάλεπτο διάλειμμα από την καθημερινότητά σας, από έναν καλλιτέχνη με ένα ιδιαίτερο στυλ μουσικής, ή έτσι μου φάνηκε εμένα.
Picks: We both know, Who took the wheel, Another ghost rocket.
