Ο Σάκης Αλεξανδρόπουλος γράφει για την τελευταία, άκρως ενδιαφέρουσα κυκλοφορία των The Sounds.
Μετά τον πρώτο τους δίσκο το 2002 «Living in America» και μετά από την τελευταία τους κυκλοφορία το 2011 “ Something to Die For” οι The Sounds βάζουν και πάλι μπροστά την μηχανή, ανανεωμένοι και με ένταση και ενθουσιασμό όπως την πρώτη τους εμφάνιση.
Μετά τον πρώτο τους δίσκο το 2002 «Living in America» και μετά από την τελευταία τους κυκλοφορία το 2011 “ Something to Die For” οι The Sounds βάζουν και πάλι μπροστά την μηχανή, ανανεωμένοι και με ένταση και ενθουσιασμό όπως την πρώτη τους εμφάνιση.
Αν και θυμάμαι αμυδρά τον πρώτο τους δίσκο, μιας και δεν του
είχα δώσει και ιδιαίτερη προσοχή, όπως φαίνεται εκ των υστέρων, διότι το 2002
ήταν μια χρονιά με μεγάλη παραγωγή indie-rock/pop συγκροτημάτων(
βλέπε Avril Lavigne,Clinic, Raveonettes), μου φάνηκε σαν μια ακόμα “one night stand” μπάντα. Τα φαινόμενα
όμως απατούν και έχουμε φτάσει τώρα, 12 χρόνια παρά 2 μήνες, μετά των πρώτο
τους δίσκο, όπου αυτοί οι Σουηδοί indie-pop ροκάδες, επιστρέφουν με τον πέμπτο, μεν κατά σειρά δίσκο, αλλά με αίσθηση και ενέργεια
πρωτοεμφανιζόμενου συγκροτήματος.
Το τραγούδι που χοροστατεί στο “Weekend” είναι το “Take The Wrong Way” όπου συνδυάζονται με
μαεστρία, ήρεμες επαναλαμβανόμενες στροφές με δυναμικά ρεφραίν, τα οποία είναι
και τα βασικά στοιχεία που τους έκαναν να αγαπηθούν από το κοινό τους.
Οι The Sounds,
έχουν μπορέσει να συνδυάσουν την Indie, την roc
και την pop, μουσική αισθητική
και καταφέρνουν να δημιουργήσουν μελωδίες που μπορούν να εκφράσουν πανέμορφα συναισθήματα, τα οποία
με την σειρά τους μπορούν να σε κάνουν να λικνιστείς αν όχι να χορέψεις, στον
ρυθμό τους.
Ο δίσκος έχει ξεκάθαρα σαν βασικό μοχλό την ηρεμία και δρα
από μόνος του σαν το απόλυτο χαλαρωτικό μετά από μια δύσκολη και μακριά
εβδομάδα και μπορεί κάλλιστα να συνοδευτεί με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί κατά τα
το άκουσμα του. Γενικά αυτό που εμποδίζει τον δίσκο από το να είναι μονότονος
και κατά συνέπεια βαρετός είναι η ποικιλομορφία του παρέα με τον δημιουργικό
του ήχο, στοιχεία που είναι και τα βασικά συστατικά ενός επιτυχημένου δίσκου.
Οι the Sounds,
δεν φοβούνται να πειραματιστούν και να δοκιμάσουν μη συμβατικά μονοπάτια για να
φτάσουν στον «προορισμό τους». Στο “Shake Shake Shake” χρησιμοποιούν πολύ τις μελωδίες του μπάσου δίνοντας έτσι
μια χορευτική μορφή και μαζί με τους indie κιθαρισμούς, δημιουργούν μια αίσθηση συνεχούς κίνησης που
στο τέλος μπορεί να καταλήξεις όρθιος και να ξεκινήσει να χορεύεις.
Αν και ήμουν σκεπτικός απέναντί τους, μπορώ κάλλιστα να πω ότι
είναι ο καλύτερος και πιο ολοκληρωμένος δίσκος από τους πέντε, αλλά καλό θα
ήταν, όλοι οι λάτρεις της indie κουλτούρας να αφιερώσουν λίγο από τον χρόνο τους να ακούσουν
και τους πέντε δίσκους.
