Σύνοψη - σε μία φράση
Αδίκως ξεχασμένο από τις λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς, το Constant Bop μοιάζει με μηχανή του χρόνου που για 35 περίπου λεπτά πραγματοποιεί αβίαστα ένα πολύχρωμο, μελωδικό και εύγλωττο ταξίδι στα 60's και τα 70's.Highlight
Γιατί #9;
- O frontman των White Denim, δύο χρόνια μετά το πολύ καλό Corsicana Lemonade, συνθέτει έναν φιλόδοξο psychedelic indie rock δίσκο, με εξαιρετικό ήχο, απόρροια της καλοδουλεμένης παραγωγής.
- Αν και μάλλον απέχει από το χαρακτηρισμό "βαθυστόχαστος", ο στίχος σε ωθεί να ταυτίζεσαι με τη μετανεωτερική του προσέγγιση.
- Στα ρουτινιάρικα, αξημέρωτα πρωινά του φετινού μου φθινοπώρου έδωσαν χρώμα δίσκοι σαν αυτόν. Από το funky ήχο του Trying, τη fusion αισθητική του Fake Dog και το εξομολογητικό Have I Got It Wrong, μέχρι το νεορομαντικό western Sentimental Wilderness, ο δίσκος αυτός είναι ένα δυνατό αντι-πληκτικό. Ό,τι ακριβώς χρειαζόμουν μέσα στο 2015.
The story so far
#09. Bop English - Constant Bop#10. My Morning Jacket - The Waterfall
#11. Jamie XX - In Colour
#12. The Decemberists - What A Terrible World, What A Beautiful World
#13. Beach House - Thank Your Lucky Stars
#14. Clutch - Psychic Warfare
#15. El Vy - Return to the Moon
#16. Kurt Vile - B'lieve I'm Goin' Down
#17. Wilco - Star Wars
#18. Foals - What Went Down
#19. The Maccabees - Marks To Prove It
#20. CHVRCHES - Every Open Eye
